De Heemraad is een begrip in groot Amsterdam. Een familiebedrijf waar vader-op-zoon al 50 jaar ontwikkelt, renoveert, verduurzaamt en nooit concessies heeft gedaan aan de kwaliteit van projecten en onderdelen ervan. ‘Mijn vader is nooit voor die ene keer gegaan.
Die lijn zetten wij nu door in onze duurzame projecten.’
‘Als meneer Cuntz binnenkwam, dan kwam er echt iemand binnen’, vertelt Anton Cuntz trots over zijn vader, de oprichter van De Heemraad. ‘Opdrachtgevers en marktpartijen wilden maar wat
graag samenwerken, omdat ze wisten dat er niet gerommeld werd.
Dat wanneer ze met De Heemraad in zee gingen meneer Cuntz (zo wordt mijn vader genoemd) tot de laatste puntjes zorgdroeg voor een dik-in-orde eindresultaat. Als jongen heb ik het vak van hem geleerd en de lessen die hij me gaf goed in de oren geknoopt: ‘zorg elke dag voor het beste, wees transparant en bedenk altijd wie er écht gaat wonen, werken of recreëren in de gebouwen die we maken’. Dat is wat we onveranderd blijven doen. Direct met kennis van experts aan tafel.
Met een open begroting die beoordeeld kan worden.’
Nieuwe tijd voor De Heemraad er is een nieuwe tijd aangebroken voor De Heemraad.
Anton Cuntz nam het stokje in 2018 van zijn vader over en werd CEO.
Hij moderniseerde het familiebedrijf, zonder af te stappen van de bedrijfsfilosofie.
‘In een veranderende markt moet je als uitvoerende partij mee met ontwikkelingen.
Het liefste kijk ik nog iets verder vooruit. In termen van digitalisering, transparantie, verduurzaming, maar zeker ook in de interactie met eindgebruikers. We hebben flink geïnvesteerd om onze opdrachtgevers te kunnen blijven voorzien van hoogwaardige projecten.
Maar onderschat vooral het proces niet. Gebruiksvriendelijke digitale rapportages en realtime analyses maken zeker ook het verschil.’
Zijn zus Barbara is verantwoordelijk voor de zelfstandige makelaarstak Cuntz Makelaardij.
‘Een handige combinatie’, legt Anton Cuntz uit. ‘Ik loop regelmatig bij haar binnen en dan sparren
we over marktontwikkelingen. Aan de hand van marktinformatie kan ik opdrachtgevers scherper adviseren. Niet alleen over kosten, maar ook met gebruikersinfo. Normaal lever je als aannemer een project op en vraag je naderhand hoe het gaat.
Wij hebben een sterke toegang tot gebruikersontwikkelingen in de markt.
Wensen en ervaringen over geluid, warmte en koude, enzovoorts.
Zo leggen we voor- en tijdens aanvang van een project relevante input op tafel.’
Ondanks alle vernieuwing, is de geest van het familiebedrijf en de denkrichting dezelfde gebleven. ‘Het is een bewuste keuze om qua omvang te consolideren. Ik wil niet groter worden, want dan
kunnen wij niet meer de kwaliteit waarborgen die we nu kunnen leveren.
Die gedachte past nu eenmaal bij onze organisatie. We doen geen seriematige woningbouw, zo van kappen erop,bam-bam en we vertrekken weer. Dat zijn wij gewoon niet.
Een bouwproject tegen een bestaande sporthal aan, verduurzamen van een kantoorcomplex, de ontwikkeling van een gezondheidscentrum.
Daar komen wij tot ons recht. Als kennis en complexiteit elementaire onderdelen zijn van een bouwvraagstuk.’
Energietransitie; De verplichte verduurzamingstap voor kantoren groter dan 100 m2 om per 1 januari 2023 tenminste een energielabel B te hebben – maakt dat ook het laatste kwartaal veelal over de energietransitie gaat. ‘Hoe gaan we de woningopgave vervullen met daarbij nog eens de verduurzaming hijgend in onze nek?’, roept De HeemraadCEO midden in het gesprek.
‘Dat is natuurlijk een boeiende en evenzo belangrijke vraag die niet alleen onze sector bezighoudt, maar ook honderdduizenden kantoorbewoners en woningeigenaren met ons.
Los van de bouwopgave zie ik in het transitievraagstuk behoefte aan kennis.
Mensen weten betrekkelijk weinig van de keuzes die er voorhanden zijn en de effecten van die keuzes. Met de sterk stijgende prijzen letten ze meer op de energiekosten.
Dat is een logisch gevolg. Maar zaken als comfort en onderhoud blijven nog vaak buiten het gezichtsveld. Ik wist een aantal jaar geleden ook te weinig, moet ik bekennen.
Duurzaamheid leek mijlen verder weg dan de betekenis die het hedendaags heeft. Dus nam ik zelf eerst de proef op de som om mijn eigen huis naar bijna 0 op de meter te krijgen. We praten er in Nederland elke dag over, maar het is nog altijd geen gemeengoed. Dat merk je aan alles.
Stedin vroeg mij wel drie keer:
‘U bent dan ook uw gasmeter kwijt he meneer. Weet u het zeker, u
kunt niet meer terug’. ‘Ja, ik weet het zeker’, antwoordde ik.’
